“Televizyonun karşısına oturur, doğruca kameraya bakan bir siyasetçinin ya da bir şirket Ceo’sunun düpedüz bilinçli yalanlar söylemesini seyrederdim ve hep aklıma bu adamların da çocukları olduğu, bize olduğu kadar onlara da yalan söyledikleri gelirdi. Yalan söyleyen sadece babam değildi, herkesin babası yalancıydı. Öyleyse benim kuşağımın kahramanlarının –hayalet kardeşlerimizin– kendilerini başka bir dünyada yeni baştan yaratmaya, öyle tercih ettikleri için değil, babaları onlara ihanet ettiği için azmetmiş ahlaklı yetimler olmasına şaşmamak gerekirdi.”