Allah, yarattıklarını besleyip büyütür. Oluşlarını vahyederek onlara yardım eder. Sonunda herşeyi insanın hizmetine verir. Keşfetmesini ister. İnsanın doğayı keşfetme çabası, bir anlamda yaratıcısının konuşmasına muhatap kılınışıdır. Bu, Allah’ın insana bir lutfudur. Ancak bu lütuf, şeytanın tehdidine maruzdur. Çünkü insan kötülüklerin cazibesine kapılarak Adâletten sapabilir. Bu nedenle Allah, ayrıca insanlar arasından seçtiği Elçilere Vayhederek, onlara üçüncü bir yardımda bulunur. Bu durum Hz. Muhammed’e kadar devam etmiş, O’na indirilen mesaj korunabilir hâle geldikten sonra, Elçiye Vahiy dönemi son bulmuştur.