İkinci Dünya Savaşı, dünya devletlerinin belirli kutuplara ayrılması ve savaş sonrası yıkılan devletlerin yeniden imarı için kalkınma çabalarının artırılması gereğini ortaya çıkarmıştır. Savaş sonrası birçok sömürgenin bağımsızlıklarını kazanmasıyla, eskiden bağımlı oldukları devletleri iktisadi açıdan yakalamak gereği duymaya başlamışlardır. Bu olgu, dünya devletleri arasında gelişmiş, gelişmekte olan veya azgelişmiş ülkeler şeklinde bir sınıflandırmaya yol açmıştır.Öte yandan birçok ülke piyasa ekonomisi veya merkezi planlamayı tercih etmiştir. Çoğu ülkede iktisadi planlama yaygın olarak kullanılmıştır. Ancak günümüzde küreselleşmenin de etkisiyle planlamanın rolü giderek bulanıklaşmaya başlamış, bölgesel ve kentsel sistemler üzerindeki baskılar artmıştır. Bunun sonucunda giderek artan sosyo-ekonomik ve çevresel bunalımlar mevcut düşünce sisteminin değiştirilmesi gerektiğini göstermiştir. Bu bağlamda, bölgelerin artan sosyo-ekonomik ve çevresel kırılganlıklarının ve ortaya çıkan risklerin azaltılabilmesi ya da ortadan kaldırılması için mevcut planlama modellerinde değişmelerin gerekliliğini ortaya koymuştur. Benzer tartışmalar uzun süre kalkınma planları uygulamış olan Türkiye açısından da geçerlidir.