Fransız Isabella ile ilgili efsanelerin trajik, acı çekmiş, acımasız ve esasen şeytani bir kadın resmi çizdiğine hiç şüphe yok. Gerçekten de tarihsel olarak daha sevimli bir itibarı yoktu. 1327’den itibaren ondan daha çok kötülenen bir İngiliz kraliçesi olmadı. Isabella hayattayken bile tarihçi Geoffrey le Baker ona “o cadaloz” veya “o şirret kadın” demiş, kendisini “Jezebel”, kilisedeki takipçilerini ise “Baal’ın rahipleri” olarak adlandırmıştı. Diğer tarihçiler daha ihtiyatlı bir tutum takınsa da aynı ölçüde kendisinden yergiyle bahsettiler. ChristopherMarlowe, 1592 tarihli TheTragedy of Edward the Second adlı oyununda Isabella hakkında ‘sahte Kraliçe, yalancı Isabel’ demiş ve Edward’ın da kendisinden ‘benim düğün gecesi yatağımı kirleten sadakatsiz kraliçem’ diye bahsettiğini yazmıştı. Aynı oyunun 1991 tarihli tartışmalı film uyarlamasında da yönetmen DerekJarman, Isabella’ya en ufak bir sempati emaresi göstermeyip onu cinsel olarak bastırılmış şirret bir kadın olarak resmetmiştir. Shakespeare, ‘Fransa’nın Dişi Kurdu’ tabirini VI. Henry’nin düzenbaz ve kindar karısı Anjou’lu Margaret için kullanmışsa da İngiltere’nin Fransa’yla savaş halinde olduğu onsekizinci yüzyılda şair Thomas Gray bu tabiri Isabella’ya uyarlamış, o zamandan beri de bu ifade Isabella’ya yapışmıştır. ‘TheBard’ adlı eserinde (1757) korkunç bir şekilde şöyle demiş: ... Fransa’nın Dişi Kurdu, akıl almaz dişleriyle, Paramparça kocasının karnını yırtıp açtı. Yirminci yüzyılda, Alman oyun yazarı ve şair BertoltBrecht, Life of II. Edward of England adlı eserinde aynı temayı yeniden canlandırdı. Eserinde Isabella şöyle demektedir: Dişi bir kurt olacağım Bodur çalılıklarda yalnız dişleriyle avlanan, Huzura ermeyeceğim Tanıtım Metni