Sultanın kapılarına, pek çok insan türü koşabilir. İyi, çağrılıdır, kötü çağrısız atılgandır; edep sahibi, dilekte bulunur, edepsiz fırsat hırsızıdır; güçlü, kendini savunur; zayıf, ezilir; iyi, ödül ister; kötü imdat diler. Sultan, iyi ile kötünün, bilgin ile cahilin soylu ile soysuzun buluşma yeridir. İnsanların, Allah’ın koruduğu pek azı dışında, içleri bozuktur. Söyleyebilenleri, ister; duyanları, ayıplar. Soranları, ısrarcıdır; yanıtlayanları, ağırdan alır. Öğüt verenleri, söylediğini yapmaz; öğüt verilenleri, küçümsemekten esen olmaz. Güven duyulanları, yalan konuşmaktan korunmaz. Dindarları, günah sınırına yaklaşmaktan çekinmez, temkinlileri, felaketleri beklemeyi farketmez. Yapıları yıkarlar, sıranın (fırsatın) kendilerine gelmesini beklerler, yalan yanlış suçlamalarda bulunurlar, rahatken kıskançlığa sıkıntıda ise yardımsız bırakmaya vurgundurlar...