…Çok geçmeden ayak tıkırtıları duyuldu, bir kız geldi güverteye. Boya olduğu her halinden belli olan kısa, sarı saçları ve koyu kahverengi gözleriyle gülümsedi. Bir iskemle çekip yanıma, karanlık sularda Adriyatik'i izledi Sonra dedi ki; Yazmak hüzün verir .Birden düzeltti, Gerçekleri yazmak hüzün verir. Anlamaz gözle baktım önce, kalbi kandırdım, Bu da ne demek şimdi? Derin bir nefes çektikten sonra benim soruma duymamışçasına devam etti, gözleri karanlık denizde; Gerçekler yalnızken açığa çıkar, kalabalık uyuşturucu gibidir. Yalnızken yazabilrisin en kuytu düşünceleri, yalnızlıksa çoğu zamn hüzünlü şeydir.