Deyimler, bir dilin belki binlerce yıllık tarihi içinde gelişip olgunlaşması safhasında, o dili konuşan milletin acı-tadlı, müsbet-menfi hayat tecrübesinin derin izlerini taşıyan... adeta, ilacı konsantre eden hap gibi, anlam yoğunluğu yüksek bir-iki kelimelik terkiplerdir. Bunlardan mahrum bir dil, tadı-tuzu olmayan yavan bir yemek.. ahengi olmayan, rastgele ağızdan çıkmış bir söz ve beyan gibidir. Deyimler olmadan o dilin zenginliği noksan kalır. Deyimler olmadan o dilin zenginliği noksan kalır. Deyimler, ait olduğu dili kullanan milletin zeka keskinliği ve kıvraklığının, kısa ve özlü ifade gücünün bir ölçüsüdür. Deyimlerle takviye edilmiş konuşma ve yazılı metin daha çekici ve daha tesirlidir.