İbnü’l-Arabî, “Allah’a giden yol çok kısadır, lâkin biz görelim diye uzatılmıştır.” der. Yol kısadır, çünkü O (c.c) bize şah damarımızdan daha yakındır. Uzatılmıştır, çünkü O’na (c.c) ulaşabilmek ve insan olabilmek için bu yolda yürümemiz gerekmektedir. İşte “Şems’in Dili Mevlânâ’dan İbnü’l-Arabi Şarihesi Sittü Acem’e ve Türkiye’de Kadın Velîlere” ithafıyla başlayan bu eserde; her dönemde hak yolda yürüyüp “er” makamına ulaşmış kadın yahut erkek zatlar tarafından bu yolun bizim için aydınlatılmış olduğunu görmekteyiz.