“Romancının oyunu bitmez. Belki herhangi bir yaz mevsiminin birkaç ayında size de birromanda ruh verilmiştir... Belki yıldızlara ve şiirlere bulanmış, sadece sizin için bir romanyazılmıştır. ... Herkes o kitaptan konuşurken, sözcüklere tutkun kadın, tarif edilemez acısıyladenizin serinliğini bırakıp geçmişin kilidini açar ve İstanbul’un çöp masalları arasına sıkışmış eskibir zamanın gizine kaptırır kendini. Aşkta zirvede kalmanın, müzik, resim, heykel ve bilinen tümsanat dallarından öte, en çok edebiyatla mümkün olduğunun tezini, aşkla ve acıyla iki kişi birlikteyazmıştır.”Kitap aşkının bir adı olmalıydı, hiçbir aşka benzemiyordu; çünkü tüm insanları sözcüklerletanıyor, sözcüklerle seviyor ya da nefret ediyorduk. Fransızlar onun için bu aşka “bibliyofil” dedi,utangaç bir âşık gibi isimsiz olmamalıydı kitap aşkı, “bibliyofil” gibi iddialı olmalıydı.Ece Ataer, çocukluğundan itibaren sözcüklerin dünyasına doğup, sözcüklerle yeşerdi,yaşamını sözcüklerle şekillendirdi; 28.5 Harfli Bibliyofil keyifle edinilen yılların tortusunun eseri.Saf bir vatan sevgisinin görüldüğü sözcüklerin arasında dolanırken Fikret Otyam’ın insanları, Egekasabalarının deniz kokusu, renkli panayırların zihne yerleşen görüntülerini de keyifle, bir filmizler gibi okurken, sözcüklerin nasıl da görünür hale gelebildiğine şaşıracaksınız.Resim, roman ve müzikle şekillenen 28.5 Harfli Bibliyofil, sanat sevgisinin ve bir toprağıher şeyiyle sevmenin mücessem hali.