Denizlerin yazarı Oktay Sönmez'le ortak bir yanımız var: İkimiz de gemilerin canlı olduğuna, yaşadıklarına inanırız. Siz inanmaz mısınız? Peki, iyi süslenmiş bir gemi görünce niçin gelin gibi diyorsunuz? Hatları güzel, boyası yerinde, temiz bir yelkenliye neden kız gibi dediğiniz oluyor?... Hele, küçük bir tekneniz arsa ve fırtınalı bir havada yol almaktaysanız, sert denizler üstünüze çullanırken teknenin başını tam ortasına verdiğiniz iri bir dalgayı aşınca niçin, Arslanım benim sözü çıkar ağzınızdan? Ama Oktay gemileri benimserken sadece canlı oluşlarına inanmakla kalmamış, onlarla ilişkisi dünya denizlerinde dolaştırdığı gemilerle yaşanan şefkatli bir aşka dönüşmüştür. Onlarla ilgili yazılarında bunu hemen anlarsınız; kullandığı fiillerden ve insanca okşayışları ya da hüzünleri yaşsıntan sıfatlardan...