“Yüzüme baktı. Donuk bir ifadeyle, ‘Sie können keine Kinder bekommen’ dedi. Anlamadım. Anlayanlar tercüme etti: ‘Bir daha çocuğun olmayacakmış!’ Doktor soğuk, dümdüz, pat diye, öylesine, sıradan; tercüme eden ise içi burkula burkula, sesi titreyerek söyledi. O an her şey bitti sandım, oysa yeni başlıyormuş. Bilmiyordum.” Benim annelik yolculuğum da böyle başladı. Bu kitabı, bedenimde filizlenmeyen ama dallarımda çiçek açan kızıma doğru olan yolculuğum sırasında, umudun bittiği yerde; “Korkma” demek için kendime, “Bin kere dünyaya gelsem, yine senin annen olmak isterdim” demek için kızıma ve “Yalnız değilsin, her şey çok güzel olacak” demek için sana yazdım. Hadi şimdi hep birlikte bir yaşama dokunalım! Tanıtım Metni