Bu yaşam öyküsü hiç tanınmayan ve hiç tanınmamak için çırpınan, 57 yıllık eşim Turan Batuhan’a ait. Oysa özgürlüğü, dürüstlüğü ve alçakgönüllülüğü vazgeçilmez birer erdem olarak bütün yaşamı boyunca hiç ödün vermeden uygulamış olan bu insan arkasında binlerce mektup, yüzlerce şiir ve yüze yakın Günlük bırakmıştır. Genellikle Fransızca, İngilizce bazen Almanca veya Türkçe yazan Turan gösterişin her çeşitinden nefret ederdi. Günlüklerini, dolayısıyla şiirlerini ben ancak ölümünden sonra buldum. Öyle sanıyorum ki, dünyada başka hiç bir kimse kendini bu derece titizlikle tahlil etmemiş, kendisini ve çevresini bu kadar acımasızca eleştirmemiştir. O gerçekten ‘sıra-dışı , hatta ‘sıra-üstü’ bir insandı. Dünya’da bir benzeri olduğunu da sanmıyorum. Ben bu üç yabancı dili çok iyi bildiğimi sanırdım; oysa şimdi onun ‘Günlük’lerini okurken sık sık sözlüğe bakmam gerekiyor. Reichenbach’ın ‘en iyi öğrencisi’ yaşadığı gibi dünyamızı sessiz sedasız terketmiş bulunuyor. Yaşam öyküsünü yazdığımı bilseydi, engel olurdu. Ama ben gelecek kuşakların onda tükenmez bir hazine bulacakları umuduyla bu kitabı okurlara sunuyorum.