Doğa hiçbir zaman uluslar, kastlar veya sınıflar yaratmaz, yalnızca bireyler yaratır diyen düşünür elbet Karanfil‘i kocaman kucaklar. Bize, çıkışlarını demir ağlarla ördüğümüz, bütün odaları sadece birbirine açılan burası kalır. İçini boşaltmayı bekleyen Troya Atı‘nı atlıkarıncaya binmiş bir çocuğun sevinciyle yazılarına yerleştiren yazar için kahkahalarımız sabır kadar sebat da ister. Yoksa Cheshire Kedisi‘nin sırıtışı bizi izler, izlemeye devam eder...