Kudüs’ü fotoğraflamak, insanın Yaratıcısıyla kurduğu ilişkilerin tarihini fotoğraflamaktır. Bazen bir kareye Kudüs’te yaşamış bütün peygamberler, mezarları, sunakları, mabetleri sığar; bazen fotoğrafçı Yahudiler Ağlama Duvarı’nda niye ağlıyor? sorusunun karşısında aciz kalır. Bazen bir kare fotoğrafta 32 defa yıkılmış şehrin basamak basamak tarihi serilir gözler önüne; ama Şehri bu kadar değerli kılan neydi? sorusunun karşısında fotoğraf susar. İşte o zaman sözün sırası gelir. Söz ile göz birlikte hakikatin sırrına ererler. Söz, Süleyman Tapınağı, Beytülmakdis ve Mescid-i Aksa arasındaki tarihi serüveni hikaye eder; göz Aksa Camii’nin ve Kubbetüssahra’nın revaklarında, çinilerinde, kitabelerinde bir yad-ı cemil arar. Söz, İsa Peygamber’i öldürmek isteyenleri anlatır; göz İsevi inançlar üzerine inşa edilmiş kiliselerde dolaşır; Söz, Miraç’ın şahitlerini anar; göz Muhammedî temasların izini arar. Söz, Türklerin Anadolu’dan önce Kudüs’e girdiklerini ve Filistin’deki ilk bağımsız Türk devletinin 28 yıl yaşadığını anlatır; göz Filistin Selçuklu Devleti’nin yadigârlarında dolaşır... Söz, bakan gözlere söz verir: Kudüs’te kalacak kalbiniz...