Donusum, Kafka'nin olumsuz basyapitidir. Gregor Samsa bir sabah kotu bir ruyadan uyandiginda, kendini yataginda korkunc bir bocege donusmus olarak bulur. Daha ilk cumlesiyle bile kitabin sonunu merak ettiren bir konu... Sayfalar ilerledikce Gregor'un hayatina bir bocek olarak devam etmeye calismasina ve ailesinin, yakin cevresinin bu durum karsisindaki bocalamalarina tanik oluruz. Gregor Samsa'nin baskalasmasi, bir bocege donusmesi, salt bir carkin kaskati dislisi, elestirmeyen, ama yalnizca boyun egen bir toplum teki olmaktan cikma anlamini tasir; boylece boceklesen'in yazgisi, elbet toplumca dislanmaktir. Hayatin normal akisi icerisinde ortaya cikan bu degisiklik, aslinda Franz Kafka'nin toplumda varolan kaliplasmis duzene bir baskaldirisidir. Toplumdan farkli olan insanlarin dislanisini da bu yolla oldukca basarili bir yontemle elestirir. Kafka'nin bu basyapiti, cok gecmeden klasikler arasinda yerini almis ve Kafka'nin ununu de gunumuze kadar tasimistir. Tanıtım Metni