Bu kitabı yazarken kendimden çıktım yola; yaşadıklarımı, hislerimi, hiçbir zaman kaybetmemem gerektiğine olan inancımı geçirdim aklımdan. Sonra mesleğimi, çevremdeki engellileri ve ailelerini, bu süreçte karşılaştığım olayları; toplumun engellilere yönelik önyargılarını, çoğu olumsuz bakış açılarını düşündüm. En çok da yüreği yanan, ağlayan anneleri, babaları ve çocukların gülen gözlerini…Şule Özcan kendi deneyimlerini anlatıyor bu kitapta. Yaşadıklarını paylaşmakla kalmıyor, engelli bir çocuğa sahip olan ailelere “Önce kabul edebilmekle başlar her şey…” diyor. Sonra sırayla anlatıyor ne yapılmalı, nasıl hareket edilmeli… Engelleri aşmanın yolunu gösteriyor okuyucuya…Kitap ismiyle bütünleşiyor ve “Ağlama Anne” diyor her bir sayfada…