Hayat ancak dayattığı acizliklere karşı çıkıldığında, benliğindeki değişim kapısını açabilme zorunluluğu içerisine girer. Güzel olanı sevme ihtiyacı, onun aynı zamanda da iyi bir insan olacağı varsayımından kaynaklanır. Yalan, haksızlığı meşrulaştırma çabasıdır. Kötülük insana hoş görünmeye başladığı yerde, aslında onu tüketmektedir. Sevgisizliğe üzülmemeyi öğrenen, hayatında bir daha asla gerçek bir aşk yaşamayacak olandır.