Bedri'nin tablolarının mevzuuna dikkat ettiniz mi? İstisnayı bulmaya hiçbir gayreti yoktur. Nevin yegânesini aramaz. Hatta mücerret eşyadan hoşlanmaz hile. O hayatın sarhoşudur. Kalabalığı sever, halk hayatının peşindedir. Gündeliği muhayyilesiyle giydirir. Demin Binbirgece'den bahsettim. Bu itibarla benzeyiş tamamdır. Bedri o kadar kalabalığı, çokluğu sever ki, tek başına aldığı konularda bile, meselâ "Nü'lerde bir tek kadın görmezsiniz; bir orkestrasyon görürsünüz. Bütün o deformasyonların, o birbirini yalancı çıkarmaya çalışan çok lezzetli tabiat dışı oyunların sırrı odur. Bedri'nin bu sergisinde çıplak bir kadın etüdü seyirciye âdeta "ey beni tek bir şey sanan, koluma, bacağıma, başıma ve gövdeme ayrı şahsiyetler gibi bakmadıkça beni anlayamayacaksın." der gibidir. Bu etüde bakarken insan uzuvlarının, hakiki sahibi olan "nefs-i natıka" ya ayrı ayrı serzenişler edeceğini söyleyen eski mistikleri hatırlamamak kabil değildir. Bununla beraber, Bedri'nin son resimlerinde form endişesi daha fazla görünüyor. Daha sıkı, daha ustaca ve dikkatli çalışıyor. Bu çalışma görüş şeklini bozmuyor; aksine daha derinleştiriyor, onu daha yüksek plana naklediyor. Son Bursa resimlerinden Bedri'nin paletinin bu bir senede ne kadar kazandığını görüyoruz. Artık o renkli ressam değildir, bilakis renkçi ressama doğru gidiyor. Bir bahar kahkahasından ciddi ve hakikî manasında cömert ve kandırıcı bir yaz değişiyor. Bedri bugünkü resmimizin en güzel manzaralarından biridir. Onu ihmal etmek bir tarafımızı noksan tanımaktır. Yarın ise gururlarımızdan biri olacaktır. (Ahmet Hamdi TANPINAR)