Selim’in, babasından çekindiği ve aynı zamanda ona saygı duyduğu için bastırdığı Mihrünisa’ya olan tutkusu, Hindistan tahtına çıktıktan sonra ikiye katlandı. Artık, o, mutlak olandı; uyruklarının hiçbiri, irade ve keyfine engel olamazdı. - Alexander Dow, The History of Hindostan- Dünyanın yedi harikasından biri olan Tac Mahal’den ötürü, herkes Şah Cihan’ın Mümtaz Mahal’e aşkını bilir. Oysa Hint-Moğol İmparatorluğu’nun bir önceki hükümdarı Selim’le (Cihangir) Mihrünasi’nın aşkı da ez az onlarınki kadar tutkuludur. İşte Yirminci Eş bu aşkı anlatıyor. Afgan dağlarında kıl bir çadırda doğan güzel Mihrünisa, Cihangir’in yirminci ve son eşidir. Cihangir aşkı için ona bir anıt yaptırmaz; ama istediği şekilde özgürce saltanat sürme olanağı tanır. Böylece Mihrünisa kocasına rağmen değil, onun desteğiyle, perdenin gerisinden imparatorluğu yönetir. Kadınların toplumda nadiren görülüp ses verdiği söylenen bir çağda, kendi adına sikke bastırır, fermanlar çıkarır; ticaret filolarının sahibi, sanat erbabının hamisidir. O, sıradanlığın hudutlarını aşmış bir kadındır. Yirminci Eş’te Prens Selim’e aşık, güzel bir kadın olarak anlatılan Mihrünisa, Şah Cihan’la Mümtaz Mahal’in aşklarının da anlatıldığı bir sonraki kitapta, Hindistan tarihine yön veren iktidardaki güçlü kadın olacaktır.