“Herkes farkında, herkes biraz üzgün ve herkes biraz aşık yanındakine ya da yanında olmayana. Kara gecelerin ardında bir güneşin doğması mutluluğun getirisindendi evet, sonradan bu başlangıçları kış edebilecek duyguları- mız her zaman var olacaktır. Acı olan ne henüz onu tam anlamış değildim. Bu bahsi geçen mevzular bana çok ağır gelmemişti, mutluluk ağır gelmişti. Hiç alışık değildim mutlu olmaya. Ama bir başlangıç, bir kahkaha, bir merhaba ile mutluluk kapıma dayandığında alıştığım kötülüklerden sıyrılamıyordum. Dış dünyanın kötülüklerine alıştığımız için, gelen muhteşemliğin altında kusur aramak; diğer insanlarının kötülüklerinin bir getirisiydi.”