Bu kitap, J. Krishnamurti’nin Varanasi’deki Rajghat Besant Okulu ve Andhra Pradesh’teki Rishi Vadisi Okulu’nda bulunan öğrencilerle ve öğretmenlerle yaptığı sohbetlerin ürünüdür. Krishnamurti için eğitim, insan zihninin dönüşümü ve yeni bir kültür yaratılışı için söz konusu olan odak noktasının iletiminde en öncelikli öneme sahiptir. Bu uyarıcı sohbetlerde ele alınan konuların ortaya koyacağı gibi Krishnamurti, kültürümüzün bizzat köklerini sorgular ve bunu yaparken de, kapsamlı bir eğitim görüşünü uyandırmağı amaçlar. Krishnamurti’nin meydan okuyuşu yalnızca eğitimin yapısına değil, insanın zihin ve yaşam niteliğine, insanın bizzat doğasına yöneliktir. Eğtiim sistemini kurtarmak veya alternatifler önermek şeklindeki tüm diğer girişimlerin aksine onun yaklaşımı, belirli kültürlerin sınırlarını aşar ve bütünüyle yeni bir değerler kümesi oluşturur. Krishnamurti’ye göre yeni bir zihin, ancak dinsel ruh ve bilimsel tutum aynı bilinç hareketinin parçalarını oluşturduğu zaman olanaklıdır. O her ne kadar zekanın gelişimini vurgularsa da, içsel ve dışsal dünyaya dair yükseltilmiş bir eleştirel farkındalığa çok daha fazla önem verir.