Türkiye tarımının bir yüzü son derece modern teknolojiye dayanan ve dünya ile rekabet edebilen bir yapıdayken, diğer yüzü pazara entegrasyonu zayıf ve sadece geçimlik düzeyde tarımla ilgilenen bir yapıdadır. Tarımın geleceği; iç ve dış dinamikler, beklenti ve öngörülerle ilgili alınacak tedbirler ve çıkarılacak yasalar, altyapı eksikliklerinin tamamlanması, yabancı sermaye yatırımları ve teknolojik gelişmeler ile yakından ilişkilidir. Geleceği şekillendirecek en önemli iç dinamikler arasında; ulusal programlar ve kalkınma planları, tarım yasaları, tarım politikaları oluşturulması ile ilgili süreçler ve kullanılacak politika araçlarındaki tercihler, dış ticaret önlemleri, AR-GE faaliyetleri, organizasyonel yapı, tarımsal KİT’lerin geleceği ile ilgili verilecek kararlar ve kamu maliyesi sayılabilir. Türkiye için önemli olan diğer dış etken ise Avrupa Birliği (AB) ve Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ)’dür. AB Ortak Tarım Politikası (OTP) ve DTÖ Tarım Anlaşması aynı yönlü etkiler ortaya koymaktadır.