Bana anlattıklarını kalabalıklara da anlatmalısın Gertrude. Hah, ben de onu diyecektim tam. Bak şimdi, geçen yıl, miniminnacık bir planktondum ben. İri bir kalabalığın iki dişinin arasına sıkışan. Gözlerim gibi kapalıydı yüklemimin iki noktası. Ve kalabalıklar vardı. Boyuna sıkışan. Onların yüklemlerinin noktaları da gözleri de kapalı değildi üstelik. Ve onlar çalkalandıkça benim içim dışıma çıkıyordu. Beynimi ellerime alıyordum da şöyle, kalp gibi atıyordu; dan dan, dan dan, dan dan... Ah Gertrude, bilsen nasıl hayranım o elindekine ben. İyi o zaman, varayım sahibine haber vereyim hemen. Geeeertruuuuude! A-ooo, malesef evde yoklar. Sentez almaz mıydın canım?