XX. asrın son çeyreğinde Bulgaristan Devlet Başkanı Todor Jivkov’unBulgaristanlı Türklere uyguladığı katliam ve soykırım baskılarına karşılıkBatılı uygar ülkeler Bulgaristan’ı AB üyeliğine alarak, adeta ödüllendirmiştir.Yüzlerce insanın yalnız Türk olduğu için öldürülmesini ve 335.000 Türk’ünzorlanarak yerinden yurdundan edilmesini, bu uygarlık nedense hiç gözönünde bulundurmadı. “Geçmiş ile gelecek arasında ve nankörlük ile sadakat ekseninde bir vicdan azabının pençesindeydik. Kaderimiz hep keder oldu. Biz bu coğrafyanınneresinde duruyorduk da, bundan sonraki ömrü bize insaf saydılar. Ömrü-mün en nadide ve en müstesna zamanını yaşıyordum, duygularım karmakarışıktı. Merhamet denilen şey Bulgarların üzerinden çekilmiş, vahşetin adıkahramanlık olmuştu. Dünya tabipleri toplanıp bir reçete yazsa; yazacaklarıreçete, sevginin itibar edilmekten düştüğü olurdu! Yaptıkları bu vahşettenderuni huzur ve haz bulan Bulgarlar imanlarını ve duygularını yitirmiş, ihtirasla Bulgaristanlı Türklerin üzerine saldırdılar. Sevgi ve mutluluğu başımızazindan eden totaliter komünist yöneticiler, iktidar arzuları uğruna her türlü vahşeti bize reva gördüler. Yardım dilenerek baktığım çevremde, yardıma koşan değil de, can almaya gelen insanlar gördüm. Sevinç ve şenliklerin yerini derin bir hüzüne bıraktığıgünlerdi bu günler. Derbeder dolaşmaktan başka çaremiz kalmamıştı.” Tanıtım Metni