"Büyüklere karşı çocukların, insana karşı doğanın, medeniyete karşı komünün yanında olmak. Her kıtadan çocuk olabilenlerin her kıtada hür olması için, kardana damların gönlünce üşüyebilmesi, elbiselerin konuşabilmesi için; kıyısız bir deniz olmalı insan. Hem o kadar da çorak değil bu yaşam. Ankara'da deniz var ve kolundan kürek, kulağından yelken yapan çocuklar. Mayın tarlalarından mahsül toplayanlar, elbiseleri asanlar bizi anlamayacak. Ülkemizin sonbaharını getirenler, aklımızın dizginlerini tutan eller ve bu oyunu yazanlar bizi duymayacak.Olsun, biz birbirimizi duyacağız ve kartopu ağaçlarıyla doya doya oynayacağımız gün bir gün gelecek. Gördüğü ilk savaşta yere ilk uzananın adları bir gün bilinecek. Dünyanın, insanlığın ve bizim içimizdeki kapanmayan o büyük yara bir gün hiç olmamış gibi silinecek.