Lübb... Öz....Aşk....Aşk'ın Özü... Ve dahi Aşkın olan bir AşkınÖzü...Bilinmeyenin ötesine, kendi Özüne... Tanıdıkça kendini, RABB’i bilmeye giden bir yoldur, yolculuktur bu seyahat... Hakikatin tam da ortasında kalakalmak... Yüzleşmek... Aynalaşmak... Örtüşmek... İçselleşmek... Kendini görmek, bilmek... Bilmekliği deneyimlemek...“İnsan hiç kendi Özünden korkar mı?” diye bir soruyla başlamak isterim...Aslında bu eser, bu sorunun gündemiyle başladı. Bir bilincin uyanışı adına, yavaş yavaş gözleri aralamak adına ve dahi uyanışa dair Hakikatle yüzleşmek... Neydi korktuğumuz? Neydi kendimizi tanımaktan, bilmekten alıkoyan o duygu... Hangi parçalanmışlığımız? Kendi jenerasyonum iyi bilir... Nasıl korkutularak büyütüldüğümüzü... Anneden... Babadan... Aile büyüklerinden... Öğretmenlerden... Dini temsil edip öğreten hocalardan... Ve tüm alemi yoktan var ederek, Zikir-fikir-şükür (Hatırlamak-Düşünmek-Teşekkür Etmek) namına tasarlanan ve bu minvalde de hiçbir masraftan kaçınmayan, Sonsuz Işık, Sonsuz Aşk, Sonsuz Şefkat Sahibi Ol’an Allah (C.c.)’tan...Bu kitap, işte Merhametler Merhametlisinin bize olan Aşkı’ ve bizim O’na dair hissetmemiz gereken Aşk’ı anlamaktadır...Gönülden Gönüle Akış... Bir Şükrediş... Koşulsuz Sevgi Önünde Bir Secde Ediştir bu eser...O, Hannandır... Düşkündür yarattıklarına... O, Şifadır... Dermandır mahlukatına...Hani şu Kur’an-ı Kerim’de...“Allah’ a karşı Takva Sahibi Olun”, “O’na İtaat edin” ayetlerini “Allah’ tan Korkun!” diye tercüme edenlerin yanılgısını dile getirmekti hedefim... Bir nebze de olsa farkındalık kattığım temmenisiyle bu eseri neşretmiş bulunmaktayım... Şüphesiz Onun adı Pak'tır... Durudur.... Temizdir... Amacımız temize çıkarmak değildir... Koskoca Kainatta da, benim haddim değildir!Zaten O; Temiz, Pak Ve Durudur...Bu eser ile, İşte bu hakikati Dünyaya Duyurmak, Nefs Sahibi Olan Beşere, Bir Hatırlatma Yapmaktır... Faniyi Bulmadan, Baki’yi Bulamazsın...Tanıtım Metni