Stalin, Marksist felsefeyi diyalektik materyalizm ve tarihsel materyalizm olarak nitelemişti. Bu aslında Plehanov, Lenin ve Buharin’in bakışıydı ve Marksist felsefenin ortodoks yorumu olarak benimsendi. Bunu ilk Lukacs eleştirmiş, bugünkü Batı Marksizmi’ni köklendirmişti; onun yorumu tarihsel materyalizmdi. Tarihle ilgili her tür genel ilke soyuttu ve Lukacs’a göre, doğa bir “toplumsal kategoriydi” doğanın diyalektiği olamazdı. Doğada diyalektik olursa, özne bu diyalektik süreçle birleşemeyecek ve eski felsefedeki madde ve düşünce karşıtlığı sorunu aşılamayacaktı. Böylece, Lukacsçı “pratik” özne ile nesneyi birleştirmeyi hedefliyor, bu birlik öznede gerçekleşiyordu. Post-Kant tüm eski filozoflar da bu sorunu çözmeye uğraşmışlar, çözüm güçlü özne olmuştu. Lukacs’ın “Sınıf Bilinci” de böyleydi ve Hegelci “mutlak idenin” yerini proleter sınıf bilinci almıştı. Oysa, Marx ise kendisini pratik materyalist olarak tanımlamış ve bu eski “materyalizmleri” aşmıştı. Tanıtım Metni