Tutku, mülkiyet gibi temalara eğitmesi, yalnız, saplantılı kişilerin hikâyelerini anlatması, büyük fotoğraflar, mankenler gibi görsel öğeleri kullanması ve özellikle 196O’lı yıllardan itibaren yaptığı filmlerde gözlenen sinema dilinin ortaklığı dolayısıyla Metin Erksan’ı sinemamızın az sayıda ‘aufeur’lerinden biri ve önde geleni kabul etmek gerekir.