"Ben parayı alacağım, çünkü her yılmilyonları değil milyarları anlamsızca camdan fırlatıp atan devletten paramın alınması geerkir, vatandaşın buna hakkı vardır, ben deli değilim." Ödüllerim'de, Thomas Bernhard aldığı ödüllerin hikayesini aktarırken zehir zemberek diliyle kendine özgü üslubunu korayarak bu kişisel tecrübeleri okuruyla açık seçik paylaşıyor; kişisel zaaflarını da örtmeden, ödül almanın bütün çelişkilerini, çetrefilli bürokrasiyi, okuryazar, çok bilgili, şahin politikacıların edebiyat ödüllerine katkısını, protokolün edebiyat dünyasına karıştığı ince çizgide yazarın kendisini sakınmasının olanaksızlığını dile getiriyor. Bir ödül konuşmasının ağırlığı ne olursa olsun, ödülü alma sürecinde yazar için ağırlaştırıcı ve hafifletici sebeplerin varlığı, ödül kurumunun bütün dinamikleriyle yazar odağında yarattığı çatışmanın Etik tartışmasına açıldığını ortaya koyuyor. "... para düşkünüyüm, karaktersizim, ben de bir domuzum."