Hiçbir anayasa boşlukta durmaz. Ait olduğu ülkenin toprağındançıkar ve o toprağın niteliklerini barındırır. Yeşerdiği ülkede hangisınıfın hâkim olduğu ve diğerleriyle ilişkisi, o ülkenin siyasal kültürü,tarihi, ekonomik ve kültürel gelişmişlik seviyesi, yaygın inanç ya dainançlar, anayasanın sözcükleri ve onların yorumlanması üzerindebelirleyici olur. (…) Buradan evrensel hukuk kural ve ilkeleri olmadığı,olamayacağı sonucu çıkmaz elbet. Birkaç bin yıldır tarih içinde oluşanve çeşitli isimlerle adlandırılmış hukuk ekollerinin eleğinden geçipgenel kabul görmüş temel ilkeler, evrensel kurallar var. Yüzyıllariçinde, çeşitli mücadeleler sonucunda ortaya çıkmış yönetim ilkeleri,hükümet biçimleri olduğu gibi.2017 Nisan’ında halkoyuna sunulan Anayasa değişikliği teklifi,Türkiye’nin yönetim sisteminde köklü değişiklikler getiriyor. “Rejimdeğişikliği” ölçeğinde tartışmalara veya tehdit algılamalarına zeminoluşturan bir değişim…Üretken anayasa hukukçusu Murat Sevinç, bu anayasa değişikliğiteklifinin etraflı bir analizini yapıyor. Başkanlık, yarı başkanlıkve parlamenter sistem modellerinin hiçbirine uymayan bu“Cumhurbaşkanlığı sistemi”nin kendi içindeki analiziyle yetinmiyor. Bumodeli, içinden çıkıp geldiği anayasa tartışmaları ve Türkiye sağının“millî iradeci” arayışı içinde konumlandırıyor. Ülkenin 150 yıla yaklaşanmodern anayasa tarihinin serüvenini, öncelikle 2017 değişiklikteklifinin merkezinde yer alan cumhurbaşkanlığının konumunaodaklanarak, yeniden hatırlamamızı ve değerlendirmemizi sağlıyor.Sahici bir tartışmanın pek mümkün olamadığı bir ortamda, eleştireltutumunu, sakin, serinkanlı, bilimsel olma sorumluluğuyla bağdaştıranbir çalışma.