Yolculuğun başlamıştı. Seyreylediğin uçsuz bucaksız ovalar yavaş yavaş karardı. Yağmur ve gece seni sadece camın görüntüsüne odakladı. Bir su tanesi aşağı indi, sonra bir diğeri, oysa bitmeyecekti o su taneleri. Onlar indikçe göz kapakların yarılanacak, onlar indikçe gözünün önünde yol çizgileri bir o yana bir bu yana kayacaktı. Arabesk bir hüzün kaplayacaktı yüreğini; duran müzik yeniden başlayacak, kaybolan suretler yeniden görünecekti. Sonra hüznünün arabeski olmadığını onun sana verdiğim civa hüznü olduğunu söyleyecektin kendine. Sana vereceğim ‘binyüreğin’ üzerinde kaygan bir civanın ağır hüznünü biriktirecektin. Tanıtım Metni