Bazen kendi sırlarını dahi yok sayıp unutmak gerekir mi? Ya peki, unutabilme becerisi, unutkanlık yetersizliğine dönüẟürse ne olur? Sırları insanın çevresinde bir süzgeç oluẟturur; bakıẟlarını, kokusunu değiẟtirir. İnsan kendini o süzgeçten geçirmeden dünyayla iliẟki kuramaz hale gelir. Kimsenin anlam veremediği bakıẟlar, cevaplar, kararlar ortaya çıkar. Baẟkasının sırrını saklamak ne kadar yüceltilirse, kendi sırrını saklamak o kadar yorar insanı. Silse silinemez, yok saysa o da olmaz, insafsızca siner her yerine. Ondan izinsiz adım atılamaz. Sanki insanın kendisini içine soktuğu yarı geçirgen bir zarf gibi durur üstünde. Sona yaklaẟan bir adamın defterlerinde saklı kalan, hayatı devam ettirebilmek adına unutuẟlar, kısır döngüler, sırlar, bağımlılıklar, çatıẟmalar ve tevazu içine saklanmıẟ kendini beğenmelerle karẟılaẟacağınız bir hikâye. Tanıtım Metni