Türkiye’nin dış politikasında son on yılda yaşanan dönüşüm, gerek akademik gerek siyasi düzlemde birçok tartışmanın gündemi olmuş, fakat dış politikaya getirilen eleştiriler doktriner ve kuramsal açıdan zayıf kalmıştır. Eleştiri getirmekten kaçınanların bir kısmı da dış politikada doktriner dönüşümün kurucu metni olan Stratejik Derinlik’i tekrar etmekten öteye geçememişlerdir.