Şimdi arş-ı alaya bir kestirme lazımGüneşi fener, yıldızları yoldaş eylemem lazımZerreyim ben...Cihan kadar ağırMecnun’un Leyla’sı kadar sağır...Mümkün olan ölmekYoksa, iş kolaylığı; Peygamber olmak...Şimdi arş-ı alaya çıkmam lazımCesedim kanlı canlıKendimi görmem lazım...Ben neyim?İstanbul’a gelmişti ama her şey iyi olacak sanıyordu. Kimseye belli etmiyordu deli olduğunu. Artık ona intihar etmenin yakıştığını görmüyor ama gösteriyorlardı. Çünkü İstanbul’a yakışmazdı onun gibi yırtık elbiseleri olan sinir hastası asabi biri. Kimsesi yok, evi yok, Kimliği yok. İntihar köprüleri beyninde bir karabatak gibi kolay ölüm çözümlerinden, çözümlerine dalıp dalıp çıkıyor. Ama tek bir gaye aklına geliyor; bir anı ölümle değil, düşüncelerle ayakta kalmalı. Bir şiir de olsa bırakacak insanlığa bir tanık.Tanıtım Metni