Son yıllarda, geleneksel tarih yazımı anlatılarından farklılaşan çalışmalar ile Tanzimat dönemi bir anlamda yeniden ele alınıyor. Bu yeni çalışmaların ortak yönünün dönemi Doğu - Batı ikilemine dayalı bilgi rejimlerinin dışına çıkarak okumak olduğu ileri sürülebilir. Göksun Akyürek de elinizdeki çalışmasında, mimarlık tarihi anlatılarında bir tür karanlık çağ olarak görüldüğünü ileri sürdüğü bu dönemi, doğru bilgi nin kuruluşuna ilişkin bir süreç olarak ele alıyor. Akyürek, bir yandan öznesi çoğunlukla merkezi yönetim olan bu dönemin mimari pratiklerini incelerken, diğer yandan bu mimari pratiklere paralel olarak geliştirilen söylemsel deneyimi aktarıyor.