On seneyi aşkın bir zamandan beri Viyana gurbetinde yaşadım. Gerçizaman zaman Türkiye’de bulunan ailemi görmek için İstanbul’agidiyordum. Ama bu gidişlerin bir dönüşü olduğu için, gözüm arkadakalmıyor değildi. Ailem, çocuklarım ve torunlarımın hasreti bana zorgelse de, yüklendiğim misyon beni güçlendiriyor, âdetâ sabırzerkediyordu beynime: Okumak için despot idareden kaçıp Viyana’yagelen bu çocukları nasıl bırakabilirdim ki? Zaten onlar, benimViyana’daki çocuklarım gibi olmuşlardı.Tanıtım Metni